مقایسه انتقادی اجماع و شورا با نص در خلافت اسلامی

چکیده   شناخت مصادیق ائمّه و خلفا از موضوعاتی است که علم توام با عناد، جهل، و فهم نادرست آن عامل تفرقه مسلمین و تقسیم آنها به شیعیان و اهل سنت شد و فرقه های مختلفی را در درون شیعیان و اهل سنت به وجود آورد. شناخت اسلام ناب که ثمره پیوند قرآن و عترت است و شناخت فرقه ناجیه منوط به استدلال صائب و بکارگیری روش صحیح در امامت خاصه است. بابررسی روش های مختلف درکشف مصادیق امامت و آسیب شناسی آنها، و توجّه به تاکید پیامبر صَلَّی اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ و سَلَّم در تعیین جانشین پس از خود بر روش نص و روایت و اهتمام فرق مختلف به نص و روایت، می توان برتری روش نقلی- حدیثی را در مقابل روش های جایگزین آن (همچون عقل و اختیار، اجماع و شورا و...)اثبات نمود. در این مقاله نگارنده با توجه به مقایسه و بررسی روشهای مختلف در صدد ارائه راهکار مناسبی است که بتوان با لحاظ نمودن آن مساله خلافت و حکومت را در تمدّن اسلامی آتی حل نمود  به گونه ای که ارتباط خاصّیمیان روش نقلی حدیثی با اجماع و شورا برقرارباشد.